Болсон явдал:
1931 онд Clarence Hughes нь шүд өвдсөн улмаас эмчид ханджээ. Ам нь тэр чигээрээ өвдөж байсан тул эмч нь өвдөлтийг багасгах зорилгоор бүтэн мэдээ алдуулж унтуулж байгаад шүдийг нь эмчилсэн гэдэг. Clarence ухаан орж сэрэхэд түүний 16 шүд ба хоолойны хоёр махыг нь авсан байж. Clarence мэс заслын хүндрэлийн улмаас долоо хоногийн дараа нас барсан аж.
Clarence-ийн эхнэр нь “хэрэв ийм үр дүнд хүрэхийг Clarence мэдэж байсан бол тэр хэзээ ч мэс засал хийлгэхгүй байсан” гэсэн үндэслэлээр шүдний эмчийг шүүхэд өгсөн бол харамсалтай нь шүүх энэ гомдлыг барагдуулж чадаагүй. Үндэслэл нь эмч алдаатай ажиллагаа явуулаагүй. Учир нь тэр үед дараах хоёр зарчим үнэн зөв гэдэгт бүгд хатуу итгэдэг байж.
Өвчтөн болгон эмчлүүлж эдгэрэхийг хүсдэг
Аливаа өвчин эмгэгийг ангаахад нийтээр хүлээн зөвшөөрсөн зөв арга барил бий
Энэ хоёр итгэл үнэмшил зөв гэж үздэг байсан тул эмч нар өвчтөнөөс эмчилгээний төлөвлөгөөний талаар санал асуух шаардлагагүй гэж үздэг байж. Учир нь тэд мэргэжлийн хүмүүс юм. Өнгөрсөн 50 жилийн хугацаанд ангаахын сургуулиуд дээрх хоёр итгэл үнэмшлээс аажмаар салж чадсан гэдэг. Учир нь хүн болгон өөр тул “нийтээр хүлээн зөвшөөрсөн цор ганц эмчилгээний арга барил байхгүй” гэж үзжээ. Үүний үр дүнд эмч “өвчнийг ангаах” бус харин “өвчтөн/үйлчлүүлэгчийг эмчилнэ” гэсэн арга барилд шилжсэн. Үүний үр дагаварт эмчилгээний төлөвлөгөөний талаар өвчтөнөөс саналыг нь асуудал болсон түүхтэй.
Энэ байдал юутай адилхан бэ гэвэл зарчмын хувьд манай Засгийн газрын ажиллаж буй одоогийн арга барилтай яг таг адилхан юм.
Ард түмэн ажил төрөлтэй сайн сайхан амьдрахыг хүсдэг
Нийгэмд тулгарсан асуудлыг шийдвэрлэхэд ямар нэгэн арга барил бий бол түүнийг Засгийн газар ард түмнээс илүү мэднэ
Үүний үр дүнд Засгийн газар "бидний асуудлыг бидний өмнөөс шийдвэрлэх" гэж зүтгэдэг. Гэтэл асуудлыг шийдвэрлэх гэж зүтгэх бус харин ард түмнээсээ асууж ард түмэндээ үйлчлэх ёстой юм. Өөрөөр хэлбэл хүний өмнөөс асуудлыг нь шийдвэрлэх гээд “гүйгээд” байх хэрэггүй зөвхөн эрх чөлөөг нь олговол иргэд өөрсдөө асуудлаа шийдвэрлэчихнэ.
Kommentare